ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود:

«به همراه قائم علیه السّلام از عرب تعداد ناچیزى خواهد بود. به آن حضرت عرض شد: همانا از عرب کسانى که این امر را توصیف مى‏ کنند فراوانند، فرمود: مردم ناگزیرند از اینکه مورد امتحان و پاکسازى و جداسازى و غربال شدن قرار گیرند و در آینده نزدیک مردم بسیارى از غربال خارج خواهند شد». 

ابو بصیر گوید: از امام باقر علیه السّلام شنیدم مى‏ فرمود:

«به خدا سوگند حتما از یک دیگر باز شناخته مى‏ شوید، به خدا قسم حتما باید مورد پاکسازى قرار گیرید، به خدا قسم حتما غربال خواهید شد همان گونه که «زؤان» (دانه کوچکى است که در میان گندم ها مى‏ روید) از گندم غربال مى‏ شود».

الغیببة (للنعمانی )/ ترجمه غفارى، ص:294

از این روایات فهمیده می شود صرف ادعای دوستی با اهل بیت بدون دقت در اعمال و رفتار نتیجه ای نخواهد داشت زیرا  امتحانات الهی سخت و ناگوار خواهند بود.

اینکه بگوییم منتظر ظهوریم اما غالب رفتار ما خلاف روش و خلاف فکر ائمه باشد دردی درمان نمی شود.

همه دعا برای ظهور می خوانند اما باید قبلش برای درمان دردهای جامعه کوشش نمود.

عبد اللَّه بن حمّاد به سال 229 به واسطه مردى، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که یکى از یاران آن حضرت بر او وارد شد و عرض کرد: فدایت گردم، به خدا قسم من شما و هر کس دوستدار شماست دوست مى‏ دارم

برید بن معاویة العجلى در باره این فرمایش خداى عزّ و جلّ که مى‏ فرماید:

«اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا» از امام باقر علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود: یعنى صبر کنید بر انجام واجبات الهى و پایدارى کنید در برابر دشمنان و مراقب امامتان [که به انتظارش هستید] باشید».

علاء به سیابه از امام صادق علیه السّلام روایت کرده آن حضرت فرمود:

حجّاج خشّاب از امام صادق علیه السّلام و آن حضرت از پدران خویش علیهم السّلام روایت کرده گوید:

«رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: اهل بیت من در مثل همچون ستارگان آسمانند که هر گاه ستاره‏اى از نظر ناپدید شود اخترى دیگر خواهد دمید تا آنجا که چون ستاره‏اى از آنها سر برزند و شما چشمان خویش بدان سوى دوزید و به سوى او با انگشتان اشاره کنید، پس فرشته مرگ آمده او را در رباید، سپس مدّتى از روزگارتان را این چنین به سر برید، و فرزندان عبد المطّلب جملگى در این امر یکسان شوند و شناخته نگردد کدام از کدام است (یعنى در استحقاق امامت هیچ یک از دیگرى برترى ندارد و همه در عدم قابلیّت آن یکسانند)، پس در چنین حال و وضعى ستاره شما آشکار شود، پس خدا را سپاس گوئید و امامت او را پذیرا شوید».

معروف بن خرّبوذ از امام باقر علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود:

«همانا ما همچون ستارگان آسمانیم که چون ستاره‏اى فرو مى‏رود اخترى دیگر برآید تا آن هنگام که با انگشتان خویش به وى اشاره کنید و ابروان خود بگردانید (بنگرید، یعنى از حال تقیّه به بردن نامش بیرون آئید) خداوند اخترتان را از نظرها پنهان سازد، و فرزندان عبد المطّلب جملگى یکسان شوند (در اینکه هیچ کدام از دیگرى به قابلیّت جلو نیست) و شناخته نشود کدام از کدام است، پس چون ستاره شما بردمد خداى خویش را سپاس گوئید».

عیسى بن عبد اللَّه بن محمد بن عمر بن علىّ بن ابى طالب علیه السّلام از پدر خود و او از جدّ خود و او نیز از پدر خویش امیر المؤمنین علیه السّلام نقل مى‏ کند که آن حضرت فرمود: 

«صاحب این امر از فرزندان من همان کسى است که در باره‏ اش گفته مى‏ شود: مرده است یا هلاک شده؟ نه، بلکه در کدام سرزمین راه مى‏ پیماید (به سر مى ‏برد)».

مفضّل بن عمر گوید: «به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: نشانه قائم چیست؟

فرمود: آنگاه روزگار گردش کند و گویند: او مرده یا هلاک شده؟ در کدامین سرزمین مى‏ گردد (به سر مى‏برد)؟ عرض کردم: فدایت شوم سپس چه خواهد شد؟ فرمود:

ظهور نمى‏ کند مگر با شمشیر».

غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 223-219

علىّ بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر علیهما السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود: «هنگامى که پنجمین فرزند از امام هفتم ناپدید شود، پس خدا را، خدا را (مواظب باشید) در دینتان شما را از آن دور نسازند که صاحب این امر ناگزیر از غیبتى خواهد بود، تا کسى که بدین امر قائل است از آن بازگردد، همانا آن آزمایشى از جانب خدا است که خداوند خلق خود را بدان وسیله مى‏ آزماید، اگر پدران و اجداد شما دینى صحیح‏ تر از این دین مى‏ شناختند بدون شک از آن پیروى مى‏ کردند، راوى گوید:

عرض کردم اى سرور من آن پنجمین از فرزندان امام هفتم کیست؟ فرمود: اى برادر عزیز! اندیشه‏ هاى شما کوچکتر از این است و پندارهایتان گنجایش برداشت آن را ندارد، اگر زنده بمانید در آینده او را خواهید یافت».
      غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 217