کیفر گناهان

کیفر [گناهان زبان‏] 

1. ابو حمزه ثمالى مى‏گوید: على بن الحسین (ع) فرمود:

زبان آدمى هر روز بر سایر اعضاى او سرکشى مى‏کند و مى ‏گوید: حال شما چگونه است؟ و آنها مى ‏گویند: 

اگر تو ما را رها کنى حالمان خوب است. و نیز مى‏ گویند: خدا را، خدا را در مورد ما در نظر داشته باش، و او را سوگند مى‏ دهند و مى ‏گویند: جز این نیست که ما به سبب تو پاداش مى‏بینیم و به سبب تو کیفر مى ‏شویم.

 

کیفر کسى که از یارى مؤمن خوددارى کند

1. ابراهیم بن عمر یمانى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

هیچ مؤمنى نیست که با وجود داشتن قدرت از یارى برادر مؤمنش خوددارى کند مگر اینکه خداوند در دنیا و آخرت دست از یارى او بر مى‏ دارد.

کیفر کسى که به مؤمنان طعنه زند و سخنشان را ردّ کند

1. مفضّل بن عمر مى ‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

خداوند بزرگ مؤمنان را از پرتو عظمت و شکوه بزرگوارى خود آفریده است، از این رو هر کس بر آنان طعنه زند یا سخنشان را نپذیرد در حقیقت سخن خدا را در عرش ردّ کرده، و خدا را با او کارى نیست. این برخاسته از مشارکت شیطان در اندیشه اوست.

کیفر کسى که رویاروى به مؤمنى طعنه زند

فضیل بن یسار مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هیچ انسانى نیست که رویاروى به مؤمنى طعنه زند مگر اینکه به بدترین مرگها مى ‏میرد و همواره آرزو مى‏ کند که کاش بر مى‏ گشت و کار خیر انجام مى ‏داد.

کیفر کسى که مانع حاجت مؤمنى شود

1. مفضّل بن عمر مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر مؤمنى که میان خود و مؤمن دیگر حجابى قرار دهد، خداوند میان او و بهشت هفتاد هزار دیوار قرار مى‏دهد که فاصله هر کدام با دیگرى هزار سال راه است.

کیفر کسى که به زیان مؤمنى از او سود گیرد

 فرات بن احنف مى‏ گوید: امام صادق (ع) فرمود:

سود گرفتن مؤمن از مؤمن‏ دیگر به قصد زیان رساندن به او ربا به شمار مى‏ رود.

کیفر کسى که مؤمنى را از آنچه خود یا دیگرى در اختیار دارد منع کند

فرات بن احنف مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر مؤمنى مؤمن دیگر را از چیزى که بدان محتاج است و او بر آن چیز از خود یا از جانب دیگرى قدرت دارد منع کند، خداوند او را روز قیامت با چهره‏اى سیاه و چشمانى کبود، در حالى که دستهایش به گردن بسته است بر پا نگاه مى‏دارد، آن گاه کسى فریاد مى‏  کند: این همان خیانتکارى است که به خدا و پیامبرش خیانت کرده است، سپس فرمان صادر مى ‏شود که او را به سوى آتش ببرند.

کیفر کسى که حق مؤمنى را حبس کند

1. یونس بن ظبیان مى‏گوید: امام صادق (ع) به من فرمود:

اى یونس، هر کس حق مؤمن را حبس کند خداوند او را روز قیامت پانصد سال بر روى پا نگاه مى‏دارد تا عرق همچون سیل از او جارى شود. آن گاه منادى از جانب خدا ندا مى‏کند: این است آن ستمکارى که مؤمن را از حق خودش محروم ساخت. و فرمود: پس چهل روز او را توبیخ مى‏کنند، سپس فرمان صادر مى‏شود که او را به سوى آتش ببرند.

2. مفضّل از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

هر مؤمنى که مال مؤمنى را نزد خود نگاه دارد و او بدان نیازمند باشد، به خدا سوگند از غذاهاى بهشتى نخواهد چشید، و از شربتهاى مهرشده بهشت نخواهد نوشید.

کیفر کسى که به مرد یا زن مؤمنى بهتان زند

ابن ابى یعفور مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر کس به مرد یا زن مؤمنى به چیزى که در آنها نیست بهتان زند، خداوند او را روز قیامت در «طینت خبال» بر خواهد انگیخت تا از عهده آنچه گفته است بیرون آید. راوى حدیث مى‏ گوید: گفتم:

«طینت خبال» چیست؟ فرمود: چرکابه‏ اى که در دوزخ از فرج زنان بدکاره بیرون مى‏ آید.

 ابو بصیر از امام باقر (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

دشنام دادن به مؤمن فسق است، و جنگ با او کفر، و خوردن گوشتش [به غیبت‏] نافرمانى خداست.

کیفر کسى که براى ریختن آبروى مؤمنى چیزى نقل کند

 مفضّل بن عمر مى‏ گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر کس چیزى در باره مؤمنى نقل کند و قصدش آشکار ساختن عیب و ریختن آبروى او باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از دوستى خود خارج مى‏ کند و به دوستى شیطان در مى ‏آورد.

کیفر کسى که مسکنى را از مؤمنى دریغ دارد

نیز به همین سند نقل شده است که امام صادق (ع) فرمود:

هر کس خانه‏ اى داشته باشد و مؤمنى به سکونت در آن نیازمند باشد و آن را از او دریغ دارد، خداوند به فرشتگان خطاب مى‏ کند: اى فرشتگان من، بنده ام نسبت به مسکنى بر بنده دیگرم در دنیا بخل ورزید، به عزّتم سوگند که هرگز در بهشت من جاى نخواهد گرفت.

کیفر کسى که لغزش مؤمنى را دنبال کند

 ابو برده مى‏ گوید:

رسول خدا (ص) با ما نماز گزارد و پس از آن از جا برخاست و با شتاب خود را به در مسجد رسانید و دست بر آن نهاد و با صداى بلند فرمود: اى گروهى که به زبان ایمان آورده‏ اید ولى هنوز ایمان در دل هایتان جاى نگرفته است، عیوب مؤمنان را دنبال نکنید، زیرا هر کس عیوب مؤمنان را دنبال کند، خدا عیوب او را دنبال مى‏کند، و هر که را خدا از او عیبجویى کند او را رسوا مى‏  سازد، هر چند در درون خانه‏ اش باشد.

کیفر کسى که در برابر خدا گستاخى کند

 حفص بن بخترى مى ‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

مردمى گناهان فراوان مرتکب شدند ولى در دل خائف بودند و سخت از آن بیم داشتند. گروهى نزد آنان آمدند و گفتند: گناهان شما بر عهده ما. پس خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد و سپس فرمود: آنان از من بیم داشتند ولى شما گستاخى کردید.

کیفر کسى که قصد گناه کند

 بکر بن محمّد ازدى مى‏ گوید: امام صادق (ع) فرمود:

گاه مؤمن قصد گناه مى‏ کند و از روزى محروم مى‏ شود.

برچسب ها : کیفر گناهان

کیفر کسى که سجده خود را سبک انجام دهد 

1. زراره مى‏گوید: از امام باقر (ع) شنیدم که مى‏ فرمود:

مردى براى نماز به مسجدى وارد شد که پیامبر خدا (ص) در آنجا حضور داشت. آن مرد سجده خود را سبک و کوتاه به جاى آورد و آن گونه که شایسته بود سجده نکرد. رسول خدا (ص) فرمود: 

همچون کلاغ نوک بر زمین زد. اگر او با این حال بمیرد به دین محمّد (ص) از دنیا نرفته است.

کیفر کسى که در نمازش سه بار از قبله روى برگرداند

1. داود بن حصین مى ‏گوید:

از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏ فرمود: هر گاه بنده به نماز برخیزد خداوند به او روى مى ‏آورد، و پیوسته به او روى خواهد داشت تا اینکه سه بار از قبله روى بگرداند، که در این صورت از او روى خواهد گردانید.

کیفر کسى که نماز خود را در خارج وقت بخواند

1. هشام جو الیقى مى ‏گوید: امام صادق (ع) از رسول خدا (ص) نقل کرد که فرمود:

هر کس نماز واجب خود را ترک کند و آن را در خارج وقت انجام دهد، آن نماز به صورت تیره و تار بالا مى ‏رود و مى ‏گوید: خدا تو را تباه کند چنان که مرا تباه کردى. و نخستین چیزى که در پیشگاه خداوند از بنده سؤال مى ‏شود نماز است، پس اگر نمازش پاک بود، سایر اعمالش نیز پاک خواهد شد، و اگر نمازش پاک نبود، بقیه اعمالش نیز پاک نخواهد شد.

2. ابو بصیر مى ‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

بر نماز فرشته‏ اى گمارده شده است که کارى جز آن ندارد، و هنگامى که بنده از نماز فارغ مى‏ شود، آن فرشته نماز را مى‏ گیرد و بالا مى ‏برد، پس اگر آن نماز پذیرفتنى باشد قبول مى‏ شود، و اگر پذیرفتنى نباشد به آن فرشته خطاب مى ‏شود: آن را به بنده ‏ام بازگردان.

پس فرشته آن نماز را فرود مى‏ آورد و بر چهره صاحبش مى ‏زند و به او مى ‏گوید: اف بر تو باد که همواره عملى از تو صادر مى ‏شود که مرا به زحمت مى ‏افکند.

3. اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق (ع) از پدرش از پدرانش از امیر مؤمنان (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

شیطان همواره از پسر آدم بیمناک و ترسان است مادامى که او نمازهاى پنجگانه ‏اش را در وقت انجام دهد، ولى هنگامى که آنها را ضایع ساخت بر او گستاخ مى ‏شود و او را وارد گناهان بزرگ مى ‏کند.

کیفر کسى که در نماز جماعت نظم صفها را رعایت نکند

1. ابو بصیر مى‏گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏ فرمود:

رسول خدا (ص) فرمود: اى مردم، صفها را منظم کنید و دوش به دوش بایستید تا فاصله ‏اى میان شما پدید نیاید، و نامرتّب نباشید که خدا دلهاى شما را از یک دیگر دور خواهد ساخت.

کیفر کسى که نماز واجبى را ترک کند یا عمدا آن را سبک بشمارد

1. برید بن معاویه عجلى از امام باقر (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

اگر مسلمانى نماز واجب خود را عمدا ترک کند یا آن را سبک بشمارد و به جا نیاورد، میان او و کافر فرقى نیست.

2. عبد اللَّه بن میمون از امام صادق (ع) از پدرش نقل کرده است که فرمود:

جابر از رسول خدا (ص) روایت کرد که آن حضرت فرمود: میان کفر و ایمان فاصله ‏اى جز ترک نماز نیست.

کیفر کسى که نماز عصر خود را به تأخیر افکند

1. محمّد بن هارون مى‏ گوید:

از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏ فرمود: هر کس نماز عصر خود را بى‏آنکه فراموش کرده باشد در وقت نخواند تا از او فوت شود، خداوند روز قیامت او را تنها و بى ‏اهل و مال خواهد ساخت.

2. ابو سلام عبدى مى ‏گوید:

بر امام صادق (ع) وارد شدم و گفتم: چه مى‏ گویید در باره مردى که نماز عصرش را عمدا به تأخیر مى‏اندازد؟ فرمود:

روز قیامت تنها و بى ‏اهل و مال محشور مى ‏گردد. گفتم: فدایت شوم، هر چند از اهل بهشت باشد؟ فرمود: هر چند از اهل بهشت باشد. گفتم: پس رتبه‏ اش در بهشت چیست؟ فرمود: بى‏ اهل و مال خواهد بود، و چون خود در آنجا خانه‏ اى ندارد از اهل بهشت درخواست مى ‏کند که او را مهمان کنند.

3. ابو بصیر مى‏گوید: امام باقر (ع) به من فرمود:

تو را در هر چه فریب دادند در مورد نماز عصر فریبت ندهند. آن را هنگامى که آفتاب کاملا روشن و صاف است به جاى آور، زیرا رسول خدا (ص) فرموده است: بى‏ کس و مال کسى است که نماز عصر را تباه سازد. ابو بصیر مى ‏گوید: پرسیدم: مقصود از بى ‏کسى و بى‏ مالى چیست؟ فرمود:

کسى است که در بهشت زن و فرزند و مال ندارد. گفتم: تباه ساختن نماز عصر چگونه است؟ فرمود: به خدا سوگند، تباه ساختن آن این است که آن را به تأخیر افکند تا آفتاب زرد شود یا خورشید غروب کند.

کیفر کسى که قبل از خواندن نماز عشا بخوابد تا نیمه شب شود

1. زرارة بن اعین مى‏گوید: امام باقر (ع) فرمود:

فرشته ‏اى از جانب خدا گماشته شده است که مى ‏گوید: هر کس قبل از خواندن نماز عشا بخوابد تا نیمه شب شود، خداوند چشمانش را به خواب نخواهد برد.

کیفر کسى که نماز جماعت و جمعه را ترک کند

1. عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

روزى رسول خدا (ص) پس از گزاردن نماز صبح روى به اصحاب کرد و در باره گروهى که نامشان را برد سؤال کرد که آیا به جماعت حاضر شده‏ اند. اصحاب گفتند: نه، اى پیامبر خدا.

فرمود: آیا آنان غایبند؟ آن گاه فرمود: بدانید که هیچ نمازى براى منافقان از این نماز و نماز عشا دشوارتر نیست.

2. عبد اللَّه بن میمون از امام صادق (ع) از پدرش نقل کرده است که فرمود:

پیامبر خدا (ص) با همسایگان مسجد شرط کرد که به نماز جماعت حاضر شوند، و فرمود:

گروهى که حاضر نمى ‏شوند باید از این کار دست بردارند، و گر نه فرمان مى‏ دهم مؤذّنى اذان و اقامه گوید، سپس دستور مى‏ دهم به شخصى که از خاندان من است و او على (ع) است، پشته ‏هاى هیزم فراهم کند و خانه ‏هاى کسانى را که به نماز حاضر نمى ‏شوند به آتش کشد.

3. ابو بصیر و محمد بن مسلم مى‏ گویند:

از امام باقر (ع) شنیدیم که مى‏ فرمود: هر کس بدون عذر، سه هفته پیاپى نماز جمعه را ترک کند، خداوند بر دلش مهر خواهد زد.

 

کیفر کسى که مرتکب گناهان کبیره شود

1. عبید بن زراره مى‏ گوید:

به امام صادق (ع) گفتم: گناهان کبیره را براى من بیان کنید. فرمود: آنها پنج گناهند که خداوند آتش دوزخ را براى مرتکب‏ شونده آن حتمى ساخته است. خداوند فرموده است: إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ* [نساء، 48] (یعنى خداوند این گناه را که به او شرک ورزیده شود نمى ‏آمرزد)، و نیز فرموده است: إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامى‏ ظُلْماً إِنَّما یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَیَصْلَوْنَ سَعِیراً [نساء، 10] (یعنى کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى‏ خورند، تنها آتش در شکم خود فرو مى ‏برند، و به زودى در آتشى بر افروخته خواهند سوخت)، و همچنین فرموده است:

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ تا آخر آیه [انفال، 15] (یعنى اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، هر گاه با کافران رو به رو شدید که آماده یورش بر شما شده‏ اند، به آنان پشت مکنید)، و چهارم تهمت زدن به زنان پاکدامن بى‏ خبر است، و پنجم اینکه از روى عمد مؤمنى را به خاطر دینش بکشد.

2. عبّاد بن کثیر نوّاء مى‏گوید: از امام باقر (ع) در باره گناهان کبیره پرسیدم، فرمود:

هر گناهى است که خدا وعده آتش بر آن داده است.

کیفر خوردن مال یتیم‏

1. حلبى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: در کتاب على (ع) آمده است:

کسى که مال یتیمان را به ستم مى‏خورد، به زودى وبال این کار را در دنیا در میان نسلش پس از خود خواهد دید، و در آخرت نیز وبال آن به خودش خواهد رسید. امّا

در دنیا، خداوند فرموده است: وَ لْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلًا سَدِیداً [نساء، 9] (یعنى باید بترسند آنان که اگر از خود فرزندان ناتوانى بر جاى گذارند بر آینده‏شان بیم دارند، آرى باید از خدا پروا کنند و سخنى درست گویند)، و امّا در آخرت، خداوند فرموده است: إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامى‏ ظُلْماً إِنَّما یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَیَصْلَوْنَ سَعِیراً [نساء، 10] (یعنى کسانى که اموال یتیمان را به ستم مى‏ خورند، تنها آتش در شکم خود فرو مى‏ برند، و به زودى در آتشى بر افروخته خواهند سوخت).

2. سماعة بن مهران مى ‏گوید:

از امام (ع) شنیدم که مى‏فرمود: خداوند در مورد خوردن مال یتیم دو کیفر را وعده داده است، یکى از آنها کیفر آخرت است که آتش دوزخ است، و امّا کیفر دنیا همان است که خداوند فرموده: وَ لْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلًا سَدِیداً یعنى باید بترسد از اینکه بر سرپرستى فرزندان او کسى را بگمارم که با آنها به گونه‏اى رفتار کند که او با یتیمان مردم رفتار کرده است.

3. معلّى بن خنیس مى‏ گوید:

بر امام صادق (ع) وارد شدیم. حضرت ابتدا به سخن کرد و فرمود: هر کس مال یتیم را بخورد، خداوند کسى را بر او مسلّط خواهد کرد که بر او یا نسلش ستم کند، زیرا خدا [در کتاب خود] فرموده است: وَ لْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْیَقُولُوا قَوْلًا سَدِیداً.

کیفر کسى که زکات مال ندهد

1. محمّد بن مسلم مى گوید:

از امام باقر (ع) در باره سخن خداوند: سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ [آل عمران، 180] (به زودى آنچه بدان بخل مى‏ورزند، در قیامت طوق گردنشان مى‏ شود) سؤال کردم، فرمود: هیچ بنده‏اى نیست که زکات مال خود را- اگر چه اندک باشد- ندهد مگر اینکه خداوند آن را روز قیامت به صورت اژدهایى طوق گردنش مى‏کند تا او را بگزد و از گوشت وى بخورد تا خداوند از حساب فارغ شود، و این است سخن خداوند: سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ فرمود: یعنى زکاتى که بدان بخل ورزیده‏اند.

2. ابو الجارود مى‏گوید: امام باقر (ع) فرمود:

خداوند روز قیامت گروهى از مردم را از قبرها بر مى‏ انگیزد در حالى که دستهایشان به گردنهایشان بسته شده و به اندازه سر انگشتى قدرت برداشتن چیزى را ندارند، و فرشتگانى همراه آنانند و آنان را سخت سرزنش مى‏ کنند و مى‏ گویند: اینان کسانى‏اند که از مال فراوانى که داشتند مالى اندک را نپرداختند اینان کسانى‏اند که خداوند به آنان ثروت داده بود ولى حق خدا را از اموال خود ندادند.

3. حریز مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر صاحب مالى- چه مال او طلا باشد یا نقره- اگر زکات مالش را ندهد، خداوند او را روز قیامت در سرزمین لغزنده محبوس مى‏کند، و اژدهایى را که از شدّت زهر موى سرش ریخته است بر او مسلّط مى‏سازد، و پیوسته آن اژدها به او حمله مى‏کند و او مى‏گریزد، و چون ببیند که از گزند آن رهایى نمى‏تواند یافت، براى نجات خود دستش را در دهان اژدها مى‏افکند و اژدها آن را مانند ترب زیر دندان مى‏جود، و سپس چون طوق بر گردنش حلقه مى‏زند و این است سخن خداوند: سَیُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ. و نیز هر صاحب مالى- چه مال او شتر باشد یا گاو یا گوسفند- اگر از پرداختن زکات مال خود امتناع کند، خداوند او را روز رستاخیز در بیابانى لغزنده زندانى مى‏کند و هر حیوان سم دارى او را پایمال مى‏کند و حیوانات نیش دار او را مى‏گزند. و همچنین هر مالدارى- چه مال او درخت خرما و انگور یا زراعت باشد- اگر زکات مال را نپردازد، خداوند در قیامت آن زمین را تا هفتمین طبقه‏اش بر گردن او مى‏آویزد.

4. داود بن فرقد مى‏گوید:

برادرم عبد اللَّه نقل کرد که شخصى مرا نزد امام صادق (ع) فرستاد تا از خوابى که مکرّر مى‏دید از آن حضرت سؤال کنم. او در خواب مى‏دید که زنى به سراغ وى مى‏آید و او را آزار مى‏رساند، و مى‏گفت: شبى فریادى کشیدم به گونه‏اى که همسایگان هم آن را شنیدند. امام (ع) فرمود: به او بگو که زکات نمى‏دهى. آن مرد گفت: چرا، به خدا سوگند زکات مى‏دهم. امام (ع) فرمود: به او بگو:

اگر زکات هم مى‏دهى آن را به اهلش نمى‏ رسانى.

5. ابو بصیر مى‏گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود:

هر کس زکات خود را ندهد، هنگام مرگ آرزوى بازگشت به دنیا مى ‏کند، و این است معناى سخن خداوند:

حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صالِحاً فِیما تَرَکْتُ‏ [مؤمنون، 99- 100] (یعنى تا آن گاه که مرگ یکیشان فرا رسد، مى‏ گوید: پروردگارا، مرا باز گردانید، شاید من در آنچه بر جاى نهاده‏ام کارى شایسته کنم)..

7. در روایتى ابو بصیر از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

هر کس در دوران حیاتش زکات مال خود را ندهد، پس از مرگ آرزوى بازگشت مى‏ کند. و نیز فرمود: هر کس قیراطى از زکات خود را ندهد، مى‏ خواهد یهودى بمیرد یا نصرانى.

8. احمد بن محمّد بن خالد از پدرش از یکى از راویان نقل کرده است که امام (ع) فرمود:

هر کس قیراطى از زکات خود را ندهد نه مؤمن است و نه مسلمان. و امام صادق (ع) فرمود: هیچ مالى در بیابان یا دریا جز به سبب خود دارى از زکات تلف نمى‏شود. و نیز فرمود: هنگامى که قائم (عج) به پا خیزد، گردن کسى را که زکات نمى‏ دهد خواهد زد.

کیفر مستحقّى که از گرفتن زکات خود دارى کند

1. حسن بن على از یکى از راویان از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

کسى که گرفتن زکات بر او واجب باشد و از گرفتن آن امتناع کند، مانند کسى است که پرداختن زکات بر او واجب است و زکات نمى ‏دهد.

کیفر کسى که یک روز روزه خود را در ماه رمضان افطار کند

1. یونس بن حمّاد رازى مى‏گوید: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود:

هر کس یک روز از ماه رمضان را [بدون عذر شرعى‏] روزه نگیرد روح ایمان از او جدا مى‏ گردد.

برچسب ها : کیفر گناهان

کیفر گناهان

کیفر ستمکارى و قطع رحم و سوگند دروغ و زنا 

1در کتاب على (ع) آمده است که سه خصلت است که صاحبان آن نمى‏میرند تا کیفرش را در دنیا ببینند:

ستمکارى،

  قطع رحم

و سوگند دروغ که به وسیله آن با خدا مبارزه شود.

2. میثم در حدیثى مرفوعه نقل کرده که خداوند بزرگ فرموده است:

من کسى را که‏

سوگندهاى دروغ بخورد به رحمت خود نمى‏رسانم، و کسى را که زناکار باشد روز قیامت به خود نزدیک نمى‏گردانم.

کیفر مکر و فریب‏

1. محمّد بن حسن بن على (ع) از پدرش از جدّش امیر مؤمنان (ع) نقل کرده است که آن حضرت مکرّر مى‏فرمود:

مکر و فریب در آتش جاى دارد.

کیفر خونریزى و میگسارى سخن چینى‏

1. على بن غالب از مردى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

شخص بیباک در خونریزى و شرابخوار و سخن چین به بهشت نخواهند رفت.

2. زید بن على از پدرش و او از پدرش نقل کرده است که على (ع) فرمود:

بهشت بر سه کس حرام است:

سخن چین

 آدم کش

  شرابخوار.

3. على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر (ع) نقل کرده است که فرمود:

بهشت بر سه کس حرام گشته است:

سخن چین

شرابخوار

دیّوث که همان فاجر و بدکار است.

دنیا سراى مکافات است‏

1. حفص بن غیاث از امام صادق (ع) نقل کرده است که آن حضرت فرمود:

خداوند در مناجات خود با موسى (ع) به او فرمود: اى موسى، دنیا سراى مکافات‏

است …اى موسى، بندگان شایسته من به همان اندازه که مرا شناختند نسبت به دنیا زهد ورزیدند، و دیگران به همان اندازه که به من جاهل بودند در آن رغبت کردند، و هیچ کس از مردم دنیا را بزرگ نشمرده است که در پى آن خوشى دیده باشد و کسى آن را کوچک نشمرده است مگر اینکه از آن بهره‏مند شده است.

کیفر کسى که تعصّب ورزد

1.    درست بن ابى منصور از امام صادق (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

هر کس تعصّب ورزد یا براى او تعصّب به خرج دهند، رشته اسلام را از گردن خود باز نموده است.

2.    عبد اللَّه بن ابى یعفور از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

هر کس تعصّب ورزد یا براى او تعصّب ورزند، رشته اسلام را از گردن خود گسسته است.

3.    محمّد بن مسلم مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر کس تعصّب ورزد، خداوند پیشانى بندى از آتش بر سر او خواهد بست.

4.    عمرکى در حدیثى مرفوعه از معصوم (ع) نقل کرده است که فرمود:

هر کس تعصّب ورزد، خداوند او را روز قیامت با اعراب جاهلیت محشور خواهد ساخت.

5.    سکونى از امام صادق (ع) از پدرش از پدرانش نقل کرده است که پیامبر خدا (ص) فرمود:

 هر کس به اندازه دانه خردلى تعصّب در دلش باشد، خداوند او را روز قیامت با اعراب جاهلیت محشور خواهد کرد.

توضیح: مقصود از تعصّب در این روایات پافشارى و اصرار در امر باطل است، و گر نه پایدارى در عقاید دینى از ویژگیهاى مؤمنان واقعى است.

کیفر متکبّران‏

1.    علاء بن فضیل مى‏گوید: امام صادق (ع) از پدرش ابو جعفر (ع) نقل کرد که آن حضرت فرمود:

عزّت لباس رویین خدا و بزرگمنشى لباس زیرین اوست، هر کس به یکى از آنها دست درازى کند خدا او را در دوزخ سرنگون خواهد ساخت.

2.    ابو جمیله مرادى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

بزرگمنشى لباس رویین خداست، هر کس در مورد آن با خدا ستیزه کند خدا او را در آتش خواهد افکند.

3.    حسین بن مختار مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

سه کس را خدا نظر رحمت بر آنان نخواهد افکند:

 کسى که بزرگى فروشد،

کسى که از روى تکبّر دامن بر زمین کشد،

 کسى که با سوگند دروغ کالاى خود را به دیگران بدهد. بى‏ تردید، بزرگ منشى از آن خداوند، پروردگار جهانیان است.

4. زرارة بن اعین از امام باقر و امام صادق (ع) علیهما السلام نقل کرده است که فرمودند:

  کسى که در دلش ذرّه‏اى تکبّر باشد وارد بهشت نمى‏شود.

5. عبد اللَّه بن طلحه از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

 بنده‏اى که در دلش به اندازه دانه خردلى تکبّر باشد وارد بهشت نمى‏شود، و بنده‏اى که در دلش به قدر دانه خردلى ایمان باشد وارد دوزخ نمى‏گردد. راوى مى‏گوید:

گفتم: فدایت شوم، گاه انسان لباس مى‏پوشد و بر مرکب سوار مى‏شود و در خود احساس بزرگى مى‏کند. فرمود: این تکبّر نیست. تکبّر انکار نمودن حق است و ایمان هم آن است که به حق اقرار کند.

6.    سعد بن طریف مى‏گوید: امام باقر (ع) فرمود:

 تکبّر یکى از مرکبهایى است که آدمى را به سوى دوزخ مى‏برد.

7.    ابن بکیر از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

 در دوزخ یک وادى هست به نام «سقر» که اختصاص به متکبّران دارد. این وادى از شدّت حرارت خود به خدا شکایت برد و تقاضا کرد که به وى اجازه دهد تا نفسى بکشد.

وقتى نفس کشید دوزخ را نیز از حرارت خود سوزانید.

8.     عبد اللَّه بن قاسم در حدیثى مرفوعه نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

روز قیامت متکبّران به اندازه مورچه ولى به شکل انسان محشور مى‏شوند و زیر پاى خلایق پایمال مى‏گردند تا خداوند از حساب بندگانش فارغ شود، آن‏گاه آنان را به سوى آتش روانه مى‏کنند، آتشى که یک آتش معمولى نیست، و از چرکابه فرج زنان بدکاره و دوزخیان به آنها مى‏نوشانند.

9.    و نیز به همین سند نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

 بیشتر اهل دوزخ متکبّرانند.

10.                      داود بن فرقد از برادرش نقل کرده است که گفت: از امام صادق (ع) شنیدم که مى‏فرمود:

 [روز قیامت‏] متکبّران به صورت مورچه در مى‏آیند و مردم آنها را پایمال مى‏کنند تا خداوند از حساب فارغ شود.

11. عمرو بن جمیع مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

روز قیامت گردنکشان دورترین مردم از رحمت خدا خواهند بود.

11.                      ابو حمزه ثمالى از امام باقر (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

روز قیامت خداوند با سه کس سخن نمى‏گوید و به آنان نظر نمى‏کند و آنان را پاک نمى‏سازد و عذابى دردناک دارند: پیرمرد زناکار، پادشاه ستمگر، و فقیر خود خواه و متکبّر.

 

 

برچسب ها : کیفر گناهان