کیفر گناهان

کیفر [گناهان زبان‏] 

1. ابو حمزه ثمالى مى‏گوید: على بن الحسین (ع) فرمود:

زبان آدمى هر روز بر سایر اعضاى او سرکشى مى‏کند و مى ‏گوید: حال شما چگونه است؟ و آنها مى ‏گویند: 

اگر تو ما را رها کنى حالمان خوب است. و نیز مى‏ گویند: خدا را، خدا را در مورد ما در نظر داشته باش، و او را سوگند مى‏ دهند و مى ‏گویند: جز این نیست که ما به سبب تو پاداش مى‏بینیم و به سبب تو کیفر مى ‏شویم.

کیفر کسى که از یارى مؤمن خوددارى کند

1. ابراهیم بن عمر یمانى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

هیچ مؤمنى نیست که با وجود داشتن قدرت از یارى برادر مؤمنش خوددارى کند مگر اینکه خداوند در دنیا و آخرت دست از یارى او بر مى‏ دارد.

کیفر کسى که به مؤمنان طعنه زند و سخنشان را ردّ کند

1. مفضّل بن عمر مى ‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

خداوند بزرگ مؤمنان را از پرتو عظمت و شکوه بزرگوارى خود آفریده است، از این رو هر کس بر آنان طعنه زند یا سخنشان را نپذیرد در حقیقت سخن خدا را در عرش ردّ کرده، و خدا را با او کارى نیست. این برخاسته از مشارکت شیطان در اندیشه اوست.

کیفر کسى که رویاروى به مؤمنى طعنه زند

فضیل بن یسار مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هیچ انسانى نیست که رویاروى به مؤمنى طعنه زند مگر اینکه به بدترین مرگها مى ‏میرد و همواره آرزو مى‏ کند که کاش بر مى‏ گشت و کار خیر انجام مى ‏داد.

کیفر کسى که مانع حاجت مؤمنى شود

1. مفضّل بن عمر مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر مؤمنى که میان خود و مؤمن دیگر حجابى قرار دهد، خداوند میان او و بهشت هفتاد هزار دیوار قرار مى‏دهد که فاصله هر کدام با دیگرى هزار سال راه است.

کیفر کسى که به زیان مؤمنى از او سود گیرد

 فرات بن احنف مى‏ گوید: امام صادق (ع) فرمود:

سود گرفتن مؤمن از مؤمن‏ دیگر به قصد زیان رساندن به او ربا به شمار مى‏ رود.

کیفر کسى که مؤمنى را از آنچه خود یا دیگرى در اختیار دارد منع کند

فرات بن احنف مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر مؤمنى مؤمن دیگر را از چیزى که بدان محتاج است و او بر آن چیز از خود یا از جانب دیگرى قدرت دارد منع کند، خداوند او را روز قیامت با چهره‏اى سیاه و چشمانى کبود، در حالى که دستهایش به گردن بسته است بر پا نگاه مى‏دارد، آن گاه کسى فریاد مى‏  کند: این همان خیانتکارى است که به خدا و پیامبرش خیانت کرده است، سپس فرمان صادر مى ‏شود که او را به سوى آتش ببرند.

کیفر کسى که حق مؤمنى را حبس کند

1. یونس بن ظبیان مى‏گوید: امام صادق (ع) به من فرمود:

اى یونس، هر کس حق مؤمن را حبس کند خداوند او را روز قیامت پانصد سال بر روى پا نگاه مى‏دارد تا عرق همچون سیل از او جارى شود. آن گاه منادى از جانب خدا ندا مى‏کند: این است آن ستمکارى که مؤمن را از حق خودش محروم ساخت. و فرمود: پس چهل روز او را توبیخ مى‏کنند، سپس فرمان صادر مى‏شود که او را به سوى آتش ببرند.

2. مفضّل از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

هر مؤمنى که مال مؤمنى را نزد خود نگاه دارد و او بدان نیازمند باشد، به خدا سوگند از غذاهاى بهشتى نخواهد چشید، و از شربتهاى مهرشده بهشت نخواهد نوشید.

کیفر کسى که به مرد یا زن مؤمنى بهتان زند

ابن ابى یعفور مى‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر کس به مرد یا زن مؤمنى به چیزى که در آنها نیست بهتان زند، خداوند او را روز قیامت در «طینت خبال» بر خواهد انگیخت تا از عهده آنچه گفته است بیرون آید. راوى حدیث مى‏ گوید: گفتم:

«طینت خبال» چیست؟ فرمود: چرکابه‏ اى که در دوزخ از فرج زنان بدکاره بیرون مى‏ آید.

 ابو بصیر از امام باقر (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود:

دشنام دادن به مؤمن فسق است، و جنگ با او کفر، و خوردن گوشتش [به غیبت‏] نافرمانى خداست.

کیفر کسى که براى ریختن آبروى مؤمنى چیزى نقل کند

 مفضّل بن عمر مى‏ گوید: امام صادق (ع) فرمود:

هر کس چیزى در باره مؤمنى نقل کند و قصدش آشکار ساختن عیب و ریختن آبروى او باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از دوستى خود خارج مى‏ کند و به دوستى شیطان در مى ‏آورد.

کیفر کسى که مسکنى را از مؤمنى دریغ دارد

نیز به همین سند نقل شده است که امام صادق (ع) فرمود:

هر کس خانه‏ اى داشته باشد و مؤمنى به سکونت در آن نیازمند باشد و آن را از او دریغ دارد، خداوند به فرشتگان خطاب مى‏ کند: اى فرشتگان من، بنده ام نسبت به مسکنى بر بنده دیگرم در دنیا بخل ورزید، به عزّتم سوگند که هرگز در بهشت من جاى نخواهد گرفت.

کیفر کسى که لغزش مؤمنى را دنبال کند

 ابو برده مى‏ گوید:

رسول خدا (ص) با ما نماز گزارد و پس از آن از جا برخاست و با شتاب خود را به در مسجد رسانید و دست بر آن نهاد و با صداى بلند فرمود: اى گروهى که به زبان ایمان آورده‏ اید ولى هنوز ایمان در دل هایتان جاى نگرفته است، عیوب مؤمنان را دنبال نکنید، زیرا هر کس عیوب مؤمنان را دنبال کند، خدا عیوب او را دنبال مى‏کند، و هر که را خدا از او عیبجویى کند او را رسوا مى‏  سازد، هر چند در درون خانه‏ اش باشد.

کیفر کسى که در برابر خدا گستاخى کند

 حفص بن بخترى مى ‏گوید: امام صادق (ع) فرمود:

مردمى گناهان فراوان مرتکب شدند ولى در دل خائف بودند و سخت از آن بیم داشتند. گروهى نزد آنان آمدند و گفتند: گناهان شما بر عهده ما. پس خداوند عذاب را بر آنان نازل کرد و سپس فرمود: آنان از من بیم داشتند ولى شما گستاخى کردید.

کیفر کسى که قصد گناه کند

 بکر بن محمّد ازدى مى‏ گوید: امام صادق (ع) فرمود:

گاه مؤمن قصد گناه مى‏ کند و از روزى محروم مى‏ شود.