یهود و نسبت سحر به سلیمان

[سوره البقرة (2): آیه 102]

وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطِینُ عَلى‏ مُلْکِ سُلَیْمانَ وَ ما کَفَرَ سُلَیْمانُ وَ لکِنَّ الشَّیاطِینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما یُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى یَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ یَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ

یهود بطورى که قرآن کریم از این طائفه خبر داده، مردمى هستند اهل تحریف، و دست اندازى در معارف و حقایق، نه خودشان و نه احدى از مردم نمی توانند در داستان هاى تاریخى به نقل یهود اعتماد کنند. چون هیچ پروایى از تحریف مطالب ندارند، و این رسم و عادت دیرینه یهود است. در معارف دینى به سوى سخنى و عملى منحرف می شوند، که با منافعشان سازگارتر باشد. 

از آیه شریفه بر مى‏آید که سحر در میانه یهود امرى متداول بوده، و آن را به سلیمان نسبت می دادند، چون اینطور مى‏پنداشتند، که سلیمان آن سلطنت و ملک عجیب و آن تسخیر جن و انس و وحش و طیر را ... به وسیله سحر به دست آورده، یهود  مقداری از سحر خود را هم به دو ملک بابل یعنى هاروت و ماروت نسبت می دهند.[1]

هنگامى که پیامبر اسلام ص ظهور کرد و ضمن آیات قرآن اعلام نمود سلیمان از پیامبران خدا بوده است، بعضى از احبار و علماى یهود گفتند: از محمد تعجب نمى‏کنید که مى‏ گوید سلیمان پیامبر است در صورتى که او ساحر بوده؟.

این گفتار یهود علاوه بر اینکه تهمت و افتراى بزرگى نسبت به این پیامبر الهى محسوب مى‏شد لازمه‏ اش تکفیر سلیمان ع بود، زیرا طبق گفته آنان سلیمان مرد ساحرى بوده که خود را به دروغ پیامبر خوانده و این عمل موجب کفر است.

آیه مورد بحث فصل دیگرى از زشتکاری هاى یهود را معرفى مى‏کند که پیامبر بزرگ خدا سلیمان را به سحر و جادوگرى متهم ساختند،

مى‏گوید:" آنها از آنچه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم مى‏خواندند پیروى کردند" (وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطِینُ عَلى‏ مُلْکِ سُلَیْمانَ).[2]