عبد اللَّه بن حمّاد به سال 229 به واسطه مردى، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که یکى از یاران آن حضرت بر او وارد شد و عرض کرد: فدایت گردم، به خدا قسم من شما و هر کس دوستدار شماست دوست مى‏ دارم

اى سرورم چقدر شیعه شما زیادست، حضرت فرمود: بگو آنان چه مقدارند؟ عرض کرد: بسیار زیاد، حضرت فرمود: مى‏ توانى آنان را بشمارى؟ عرض کرد: تعدادشان بیشتر از اینها است، پس امام صادق علیه السّلام فرمود: 

آگاه باش ...

 شیعه ما کسى است که صدایش از حدّ گوش خودش نمى‏ گذرد [1]

و نیز کینه و ناراحتى درونش از حدّ پیکر او تجاوز نمى‏ کند[2]

 و ما را آشکار نمى‏ ستاید و با دشمنان ما نمى‏ ستیزد،[3]

 و با عیبجویان ما هم‏نشینى نمى‏ کند، و با بدگویان ما هم سخن نمى ‏شود

 و آنان را که با ما دشمن هستند دوست نمى‏ دارد و با دوستان ما دشمنى نمى‏ ورزد؛...

الغیببة (للنعمانی )/ ترجمه غفارى، ص: 292