کفر یهود و قتل انبیاء توسط آن ها

[سوره النساء (4): آیه 155] 

فَبِما نَقْضِهِمْ مِیثاقَهُمْ وَ کُفْرِهِمْ بِآیاتِ اللَّهِ وَ قَتْلِهِمُ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ وَ قَوْلِهِمْ قُلُوبُنا غُلْفٌ

بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَیْها بِکُفْرِهِمْ فَلا یُؤْمِنُونَ إِلاَّ قَلِیلاً ...

آنها بخاطر اینکه پیمان شان را شکستند و آیات خدا را انکار کردند و پیامبران را به

ناحق کشتند و بخاطر اینکه(از روى استهزاء) مى‏ گفتند بر دلهاى ما پرده افکنده شده

(و سخنان پیامبران را درک نمى‏ کنیم مطرود درگاه خدا شدند) آرى خداوند به علت

کفرشان بر دل هاى آنها مهر زده و لذا جز عده کمى ایمان نمى‏ آورند (آنها که راه

حق مى ‏پویند و سر لجاج ندارند). 

در این آیات به قسمت هاى دیگرى ازخلافکاری هاى بنى اسرائیل و کارشکنی ها 

و دشمنی هاى آنها با پیامبران خدا اشاره شده است.

در آیه، به پیمان شکنى و کفر جمعى از آنها و قتل پیامبران به دست آنان اشاره کرده

چنین می فرماید:" ما آنها را به خاطر پیمان‏ شکنى، از رحمت خود دور ساختیم

یا قسمتى از نعمت هاى پاکیزه را بر آنان تحریم نمودیم".

(فَبِما نَقْضِهِمْ مِیثاقَهُمْ ...) آنها به دنبال این پیمان شکنى، آیات پروردگار را انکار کردند

و راه مخالفت پیش گرفتند (وَ کُفْرِهِمْ بِآیاتِ اللَّهِ). و به این نیز قناعت نکردند، بلکه

دست به جنایت بزرگ دیگرى زدند : کشتن راهنمایان و هادیان راه حق یعنى

پیامبران الهی (وَ قَتْلِهِمُ الْأَنْبِیاءَ بِغَیْرِ حَقٍّ).[1]

آنها به قدرى در اعمال خلاف جسور و بى‏ باک بودند که گفتار پیامبران را به باد

استهزاء مى‏ گرفتند و صریحا به آنها می گفتند:" بر دلهاى ما پرده افکنده شده که مانع

شنیدن و پذیرش دعوت شما است"!(وَ قَوْلِهِمْ قُلُوبُنا غُلْفٌ). در اینجا قرآن اضافه مى‏ کند

" آرى دل هاى آنها به کلى مهر شده و هیچگونه حقى در آن نفوذ نمى‏ کند ولى عامل

آن کفر و بى‏ ایمانى،خود آنها هستند و به همین دلیل جز افراد کمى که خود را از این

گونه لجاجت ها بر کنار داشته‏ اند ایمان نمى‏ آورند".

(بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَیْها بِکُفْرِهِمْ فَلا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا).[2]