سر باز زدن از حق

سوره البقرة (2): آیه 44

أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْکِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

آیا مردم را به نیکى (و ایمان به پیامبرى که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت مى ‏کنید، اما خودتان را فراموش مى نمائید با اینکه شما خودتان کتاب (آسمانى) را مى‏ خوانید، آیا هیچ فکر نمى‏ کنید؟

روى سخن در آیات فوق همچون آیات قبل و بعد، به بنى اسرائیل است،[1]

به گفته مفسر معروف" طبرسى" در" مجمع البیان" علما و دانشمندان یهود قبل از بعثت محمد ص مردم را به ایمان به وى دعوت مى‏ کردند و بشارت ظهورش را مى ‏دادند ولى خود هنگام ظهور آن حضرت از ایمان آوردن خود دارى کردند.

و نیز همان مفسر بزرگ نقل مى‏ کند که بعضى از علماى یهود به بستگان خود که اسلام آورده بودند توصیه مى‏ کردند به ایمان خویش باقى و ثابت بمانند ولى خودشان ایمان نمى‏ آورند.                     

علماى یهود از این مى ‏ترسیدند که اگر به رسالت پیامبر اسلام اعتراف کنند کاخ ریاستشان فرو ریزد و عوام یهود به آنها اعتنا نکنند، لذا صفات پیامبر اسلام را که در تورات آمده بود دگرگون جلوه دادند.[2]