به نام او

 

عموهای فیتیله ای

چند روزی است که حکایت فیتیله ها در جامعه دهان به دهان می چرخد و هر کس حرفی می زند.

خواستم نکته ای را عرض کنم:

سال هاست این برنامه پخش می شود و هر نوع و هر شکلی را که می خواهند اجرا می کنند بدون محدودیتی و همیشه مورد تشویق و تقدیر و تشکر قرار می گیرند.

در این سال ها عموهای فیتیله ای در شکستن مرزهای اخلاقی و اسلامی محدودیت زیادی نداشته اند. هر سازی را زدند هر گونه خواستند رقصیدند و به هر شکل و شمایلی در آمدند و هیچ اعتراضی نشد گویا اصلا این برنامه در یک کشور اسلامی و شیعی اجرا و پخش نمی شد.

آیا رقصیدن جایز است؟

آیا ساز و آوازهای تند و زننده جایزن؟

آیا پوشیدن لباس زنانه برای مردان جایز است؟...

عجیب است که جامعه اسلامی اینها را می بیند و خم به ابرو نمی آورد بلکه لذت هم می برد و دائم مورد تکریم و تقدیس و محبت قرار می گیرند اما اگر در این برنامه  یا هر برنامه دیگر توهینی به گروهی یا قومیتی می شود غوغا به پا می شود و سریال عزل ونصب  به راه می افتد او معذرت می خواهد و این توبیخ می شود و آنها عزل می شوند...

اگر این حساسیت بر روی مسائل اخلاقی و اسلامی و جود داشت بسیاری از فسادها جمع می شدند و جلوی خیلی گناهان گرفت می شد

امروزه دختران و زنان جامعه بدون محدودیت حتی پدر ومادر در جامعه رها شده

پسران جامعه ما به هر بی بند و باری تن می دهند...

امان از جابجایی حق و باطل

و در آخر

یاد این جمله نورانی امام حسین علیه السلام افتادم که چنین است:

 

امام حسین «ع»:  

اى کسانى که بر خدا منت مى‏ نهید!... مى‏ بینید که عهدهاى خدایى (مقررات دین) را مى ‏شکنند و هیچ باکتان نیست. اگر یکى از پیمانهاى‏

پدرانتان شکسته شود، هراسان خواهید گشت، و اکنون در این اندیشه نیستید که پیمان (سنت) پیامبر خدا شکسته شده است..[1]

 

سلام بر حسینی که از حقیقتش فقط اسمی مانده و فریادش بدون لبیک رها مانده...

 

 

 



[1]   حکیمى، محمدرضا و حکیمى، محمد و حکیمى، على، الحیاة / ترجمه احمد آرام - تهران، چاپ: اول، 1380ش.




برچسب ها : لبیک یا حسین