محمّد بن مسلم گوید: امام صادق علیه السّلام فرمود:

«اى محمّد هر کس به روایت از ما تعیین وقتى را به تو خبر داد هرگز از اینکه او را تکذیب کنى هراس نداشته باش که ما براى هیچ کس زمانى را (براى ظهور قائم علیه السّلام) تعیین نمى‏ کنیم»

عبد اللَّه بن سنان از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت فرمود:

«خداوند جز این نمى‏ خواهد که زمانى را که تعیین ‏کنندگان وقت معیّن مى‏ کنند خلاف آن را ظاهر سازد»

ابو بکر حضرمىّ گوید: شنیدم امام صادق علیه السّلام مى‏ فرمود:

«ما زمانى را براى (ظهور) این امر معیّن نمى‏ کنیم».

ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده گوید: «به آن حضرت عرض کردم:

فدایت گردم خروج قائم علیه السّلام چه زمانى خواهد بود؟

فرمود: اى ابا محمّد ما خاندان هرگز وقتى را معیّن نمى‏ کنیم، زیرا محمّد صلّى اللَّه علیه و آله فرموده است: تعیین وقت کنندگان دروغ مى‏ گویند» اى ابا محمّد همانا پیشاپیش این امر پنج نشانه است: نخستین آنها آوازى است در ماه رمضان، و خروج سفیانىّ و خروج خراسانى، و کشته شدن نفس زکیّه و فرو رفتن زمین در دشت».

غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 407

 فضیل بن یسار گوید:

شنیدم امام صادق علیه السّلام مى‏ فرمود:

«قائم ما چون قیام کند از جهل مردم شدیدتر از آنچه رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله با آن از سوى نادانان جاهلیّت روبرو شد برخورد مى ‏کند، عرض کردم: این چگونه ممکن است؟ فرمود: همانا رسول خدا در حالى به سوى مردم آمد که آنان سنگ و کلوخ و چوبهاى تراشیده و مجسّمه‏ هاى چوبین را مى‏ پرستیدند، و قائم ما چون قیام کند در حالى به سوى مردم مى‏ آید که جملگى کتاب خدا را علیه او تأویل مى‏ کنند و بر او بدان احتجاج مى‏ نمایند، سپس فرمود: بدانید به خدا سوگند که موج دادگسترى او بدان گونه که گرما و سرما نفوذ مى‏ کند تا درون خانه‏ هاى آنان راه خواهد یافت».
غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 414

 - ابو بکر حضرمىّ گوید: شنیدم امام صادق علیه السّلام مى ‏فرمود:

«ما زمانى را براى (ظهور) این امر معیّن نمى‏ کنیم».

- ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده گوید:

«به آن حضرت عرض کردم: فدایت گردم خروج قائم علیه السّلام چه زمانى خواهد بود؟

فرمود: اى ابا محمّد ما خاندان هرگز وقتى را معیّن نمى‏ کنیم، زیرا محمّد صلّى اللَّه علیه و آله فرموده است: تعیین وقت کنندگان دروغ مى‏ گویند»

 اى ابا محمّد همانا پیشاپیش این امر پنج نشانه است: نخستین آنها آوازى است در ماه رمضان، و خروج سفیانىّ و خروج خراسانى، و کشته شدن نفس زکیّه و فرو رفتن زمین در دشت».

سپس فرمود: اى أبا محمّد ناگزیر پیش از وقوع آن، دو طاعون روى خواهد داد:

طاعون سفید و طاعون سرخ

عرض کردم: فدایت گردم آن دو چه هستند؟

فرمود: [امّا] طاعون سفید مرگ همه گیر و عمومى است و امّا طاعون سرخ همان شمشیر است و قائم خروج نمى‏ کند تا آنکه در دل آسمان در شب بیستم و سوم [ماه رمضان‏] شب جمعه او به نام خوانده شود، عرض کردم: به چه چیز خوانده مى‏ شود (مضمون آن آواز چیست) فرمود: به نام خودش و به نام پدرش ندا برآید که: «توجّه کنید همانا فلانى فرزند فلانى قائم آل محمّد است به سخن او گوش فرا دهید و از او فرمانبردارى کنید» پس هیچ چیز که خداوند در آن روح آفریده باشد باقى نمى‏ ماند مگر اینکه آن صیحه را مى‏ شنود، و خفته را بیدار مى‏ کند و به صحن خانه ‏اش بیرون آید، و دختر باکره را از پس پرده‏اش بیرون مى‏ آورد، و قائم از آن آواز که مى‏ شنود خروج مى‏ کند و آن صیحه جبرئیل علیه السّلام است».

غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 408

مفضّل بن عمر گوید:

«در طواف نزد امام صادق علیه السّلام بودم، پس به سوى من نگریست، و به من فرمود:

اى مفضّل چرا تو را اندوهگین و رنگ برگشته مى ‏بینم؟ 

گوید: به او عرض کردم: فدایت شوم به وضع بنی عبّاس مى‏ نگرم و به آنچه از این حکومت و قدرت و جبروت موجود که در اختیارشان است، که اگر آنها براى شما فراهم بود مسلّما ما نیز در آن همراه شما مى‏ بودیم،

فرمود: اى مفضّل بدان که اگر چنان مى‏ شد چیزى (در کار) نبود جز پرداختن در شب به کار سیاست و تدبیر امور و روز درگیر و دار کار مردم بودن (و به مهمّات زندگى و وضع مردم پرداختن) و خوردن غذاى ناگوار و پوشیدن جامه خشن همانند امیر المؤمنین علیه السّلام و در غیر این صورت آتش (در انتظارمان) بود، پس آن کار از ما روى برتافت و بگردید، و ما اکنون مى‏ توانیم بخوریم و بیاشامیم، آیا تو این چنین دیده‏اى که خداوند ستمى را نعمت قرار دهد؟!».

عمرو بن شمر گوید:

«در خانه امام صادق علیه السّلام خدمت آن حضرت بودم و خانه از جمعیّت پر بود و مردم به آن حضرت روى آورده از او پرسش مى‏ کردند، و آن حضرت از چیزى مورد سؤال قرار نمى‏ گرفت مگر اینکه بدان پاسخ مى‏ گفت، من از سوئى از خانه (مجلس) گریستن آغاز کردم،

آن حضرت فرمود:

اى عمرو چه چیز تو را به گریه واداشت؟ عرض کردم: فدایت گردم چگونه گریه نکنم مگر در این امّت کسى همانند تو وجود دارد، ولى در به روى شما بسته شده و پرده بر چهره شما افتاده است، پس فرمود: اى عمرو گریه مکن، (در شرایط کنونى) ما بیشتر غذاى خوشگوار مى‏ خوریم و لباس نرم مى‏ پوشیم، اگر وضع چنان بود که تو مى‏ گوئى چیزى در کار نبود جز خوراک ناگوار خوردن و لباس خشن پوشیدن همچون امیر المؤمنین علىّ بن أبى طالب علیه السّلام که در غیر این صورت سر و کارمان با زنجیرها در دوزخ بود».

غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 404