اسحاق بن عبد العزیز از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است

که تأویل فرمایش خداى تعالى: وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ (و اگر عذاب را از آنان به مدّتى اندک به عقب مى‏اندازیم ...) آن حضرت فرمود: عذاب همان خروج قائم علیه السّلام است و امّت معدوده (بر شمرده) یعنى شماره اهل بدر و یاران آن». 

ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده

معنى این آیه‏ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً: «پس در کارهاى نیکو و شایسته بر یک دیگر پیشى جوئید خداوند (در روز قیامت) شما را هر کجا که باشید گرد مى‏آورد»آن حضرت فرمود: این آیه در باره حضرت قائم علیه السّلام و یاران او نازل شده، و آنان بدون قرار قبلى گرد هم مى‏آیند». 

ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده 

تأویل فرمایش خداى تعالى که مى‏ فرماید: أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا... «به آنان که مورد خطر نبرد دشمنند، رخصت (در قتال) داده شده، چه آنان مورد ستم واقع شده‏اند و همانا خداوند بر یارى آنان مسلّما توانا است» آن حضرت فرمود: این آیه در باره قائم علیه السّلام و یاران او نازل شده است»]. 

غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 342