جابر بن عبد اللَّه انصارى گوید: «مردى بر امام باقر علیه السّلام وارد شد و به او گفت:

خداوند تو را سلامت بدارد، این پانصد درهم را از من بستان که زکات مال من است، پس امام باقر علیه السّلام به او فرمود: خودت آن را نگهدار و به همسایگانت که مسلمانند و برادران مؤمنت که نیازمند هستند بده، سپس فرمود: هنگامى که قائم اهل بیت قیام کرد، به طور مساوى تقسیم مى‏ کند و در میان رعیّت با دادگرى رفتار مى‏ کند، پس هر که از او اطاعت کند فرمان خدا را برده است و هر که از او نافرمانى کند خدا را نافرمانى نموده است و مهدى براى این مهدى نامیده شده که به امرى پنهان هدایت مى‏ کند و تورات و سایر کتب (آسمانى) خداى عزّ و جلّ را از غارى در انطاکیه‏  بیرون مى‏ آورد و میان اهل تورات (یهود) با تورات و میان اهل انجیل با انجیل و بین اهل زبور با زبور و میان مسلمانان با قرآن حکم مى‏ کند و اموال از داخل و خارج زمین نزد او گرد آمده و انباشته مى‏ شود، پس به مردم مى‏ گوید: بیائید بگیرید این چیزى است که به خاطر آن خویشاوندى را بریدید و به خاطر آن خونهاى ناحقّ ریختید و برایش آنچه را خداوند تحریم فرموده بود مرتکب شدید، پس به آنان ثروتى مى‏ بخشد که هیچ کس پیش از او آن مقدار نبخشیده است و زمین را از دادگرى و برابرى و نور پر مى‏ کند همان گونه که از ستمکارى و تعدّى و شرّ پر شده است».

غیبت نعمانى-ترجمه غفارى، ص: 335