احساس برتری نژاد یهود

 [سوره البقرة (2): آیات 80 تا 82]

وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلاَّ أَیَّاماً مَعْدُودَةً قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْداً فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ * بَلى‏ مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ * وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیها خالِدُونَ *

و گفتند هرگز آتش دوزخ جز چند روزى به ما نخواهد رسید،

بگو آیا پیمانى نزد خدا گرفته ‏اید؟! چون خداوند هرگز از پیمانش تخلف نمى‏ ورزد، یا اینکه چیزى به خدا نسبت مى‏ دهید که به آن علم ندارید؟!

آرى کسانى که تحصیل گناه کنند، و آثار گناه سراسر وجودشان را بپوشاند آنها اهل آتشند و جاودانه در آن خواهند بود.

و آنها که ایمان آورده‏ اند و اعمال صالح انجام داده‏ اند اهل بهشتند و همیشه در آن خواهند ماند.

اعتقاد به برترى نژادى ملت یهود، و اینکه آنها تافته‏ اى جدا بافته‏ اند، و گنهکارانشان فقط چند روزى کیفر و مجازات مى‏ بینند، سپس بهشت الهى براى ابد در اختیار آنان است، یکى از دلائل روشن خود خواهى و خود پرستى این جمعیت است.

این امتیازطلبى با هیچ منطقى سازگار نیست (که قرآن هم آن را نمی پذیرد) زیرا هیچگونه تفاوتى در میان انسانها از نظر کیفر و پاداش اعمال در پیشگاه خدا وجود ندارد.

تفسیر نمونه،ج1، ص: 323