هنگامه قیام 

وقتی ظلم و تباهی چهره عالم را سیاه و ظلمانی کرده است و آنگاه که ستمگران گستره زمین را جولانگه بدی ها و نامردی ها ساخته اند و مظلومان جهان، [ دست یاری خواهی را به آسمان گشوده اند؛ ناگهان ندایی آسمانی، سیاهی شب را می درد و در ماه خدا، رمضان، ظهور موعود بزرگ را بشارت میدهد] [1]

قلب ها به تپش می افتد  

و چشم ها خیره می گردد! شب پرستان، مضطرب و هراسان از طلوع صبح ایمان، در پی راه چاره ای هستند و منتظران مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از هر کسی سراغ کوی یار می گیرند و برای دیدار او و حضور در زمره یاوران او سر از پا نمی شناسند.

در آن زمان، سفیانی که بر منطقه وسیعی مانند سوریه، اردن و فلسطین سلطه دارد سپاهی را تجهیز می کند تا با امام مقابله کند. لشگر سفیانی که در [ مسیر مکّه به تعقیب امام پرداخته است در محلی به نام بیداء به کام زمین می رود و نابود می گردد.] [2]

پس از شهادت نفس زکیه به فاصله کوتاهی، امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در سیمای مردی جوان در مسجدالحرام ظهور می کند در حالی که پیراهن مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله را بر تن دارد و پرچم پیامبر صلی الله علیه و آله را به دست گرفته است. او به دیوار کعبه تکیه می زند و در بین رکن و مقام[3] سرود ظهور را زمزمه می کند و پس از حمد و ثنای الهی و درود و سلام بر پیامبر و خاندان او می فرماید:

ای مردم ما از خدای توانا یاری می طلبیم و نیز هر کس از جهانیان را که به ندای ما پاسخ دهد به یاوری می خوانیم.

آنگاه خود و خاندانش را معرفی می کند و ندا می دهد:

فَاللّه اللّه فینا لاتَخْذُلُونا وانْصرُونا ینْصرْکُم اللّه تَعالی؛ درباره رعایت حقوق ما، خدا را در نظر بگیرید. ما را (در میدان عدالت گستری و ستم ستیزی) تنها نگذارید و یاریمان کنید که خدا شما را یاری خواهد کرد.

پس از پایان گرفتن سخنان امام، آسمانیان بر زمینیان سبقت می گیرند و گروه گروه فرود می آیند و با امام بیعت می کنند در حالی که پیشاپیش آنها فرشته وحی، جبرئیل با امام دست همراهی می دهد. آنگاه 313 ستاره زمینی که از نقاط مختلف عالم به سرزمین وحی آمده اند بر گرد خورشید تابناک امامت حلقه زده و پیمان وفا داری می بندند و این جریان جاری است تا آنکه ده هزار سرباز جان بر کف در اردوگاه امام علیه السلام حضور می یابند [ و با آن فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله بیعت می کنند.] [4]

ادامه دارد...